ମୁଁ ତୁମର ଦେବାଳୟ,ମୋ ଅନ୍ତରେ ତୁମର ଅର୍ଚ୍ଚନା

ହେଉଅଛି ଅବିରତ ନାନାଭାବେ ଷୋଡ଼ଶ ସମ୍ଭାରେ

ହୃଦୟର ଯେତେ ପ୍ରୀତି,ଅନୁରାଗ ,ଆଶା ଓ କାମନା,

ସକଳ ନୈବେଦ୍ୟ ହୋଇ ଅରପିତ ତୁମଠାରେ।

ବିନ୍ଦୁଏ କରୁଣା ତବ, କଣିକାଏ ତୁମର କଲ୍ୟାଣ

ନିବିଡ଼ ପୀରତି ରୂପେ ମୋ ହୃଦୟେ ଆସିବାକୁ ଝରି,

ଏକାନ୍ତ ପ୍ରାର୍ଥନା ମମ, ଆଗୋ ଦେବୀ, ମୁଁ ପ୍ରତୀକ୍ଷମାଣ

ତାହାପାଇଁ ମୁଗ୍ଧ ମନେ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଆତ୍ମ-ନିବେଦନ କରି।

ତୁମେ ମୋ ସମାଧି-ପୀଠ, ତୁମେ ମୋର ଜୀବନ୍ତ କବର

ଗାତ୍ରେ ଯା ଖୋଦିତ ଅଛି ପ୍ରଣୟରେ ହୋଇ ପ୍ରବଞ୍ଚିତ

ବିଳପି ବିଳପି ହେଲା ଅପମୃତ୍ୟୁ;ଅଶାନ୍ତ ଅନ୍ତର

ପ୍ରଣୟେ ନିର୍ବାଣ ଖୋଜି ଏବେ ମଧ୍ୟ ହେଉଛି ପୀଡ଼ିତ।

ସମାଧି ଓ ଦେବାଳୟ ଭାଙ୍ଗି ଦିନେ ହୋଇଯିବ ଧୂଳି,

ଆମ ପ୍ରେମ ପ୍ରବଞ୍ଚନା ସେତେବେଳେ ଯିବା କି’ଗୋ ଭୁଲି!