ବୀଚିମାଳାର ଚିଠି




ବ୍ରଜେଶ୍ବରର ଚିଠିଟି ପଢ଼ି ବୀଚିମାଳା ଟିକିଏ ଗମ୍ଭୀର ହୋଇଗଲାକିନ୍ତୁ ସେ ବିଷୟରେ ଆଉ ବିଶେଷ ମନଯୋଗ କରି ତୃତୀୟ ପତ୍ରଟି ଖୋଲିଲା

 ସ୍ନେହର ବୀଚି,”

  ତୁ ଯିବାଦିନହିଁ ତୋ ପାଖକୁ ଚିଠି ଦେବି ବୋଲି ଭାବିଥିଲିକିନ୍ତୁ ତା ହୋଇପାରିଲା ନାହିଁତୁ ଯିବାର ଦିନ ପରେ ଆଜି ଚିଠି ଲେଖୁଛିକିପରି ଯାଇ ପହଁଚିଲୁବାଟରେ କିଛି ଅସୁବିଧା ହୋଇ ନାହିଁ ?

   ତୋ ପାଖକୁ କଣ ଲେଖିବି

   ମୋ ଜୀବନରେ ଅନେକ ବ୍ୟର୍ଥତା,ମୋ ଭିତରେ ଅନେକ ଶୂନ୍ୟତାମୋ ପାଇଁ ମୋର ଜୀବନ ଗୋଟିଏ ଭଙ୍ଗଛନ୍ଦ, ଭାବକ୍ଳିଷ୍ଟ କବିତାସେଥିରେ ନିଜେ ଉଚ୍ଛ୍ବସିତ ହେବାର ଯେପରି କିଛି ନାହିଁକାହାକୁ ଆନନ୍ଦ ବିତରଣ କରିବାର ଅବକାଶ ବି ନାହିଁମୁଁ ଗୋଟାଏ ଅନ୍ଧ ପ୍ରବାହରେ ଭାସି ଚାଲିଛି

  ମତେ ଅଠତିରି ବର୍ଷ ବୟସ ହେଲାଣିଅକାଳରେ ବାଳ ପାଚିଲାଣିଅସମୟରେ ମନ ଭିତରକୁ ବାର୍ଦ୍ଧକ୍ୟ ସ୍ପର୍ଶ କଲାଣିବହୁ ପ୍ରକାର ଗୁରୁ ଜଞ୍ଜାଳ ଭିତରେ ନିଜକୁ ଅନୁଶୀଳନ କରିବାକୁ ମୁଁ ଅବସର ପାଇନାହିଁଏମିତି ଯାଉ ଯାଉ ଦନେ ଜବନରେ ଗତି ବନ୍ଦ ହୋଇଯିବତା ପରେ ଅବଶ୍ୟ ଅସରିନ୍ତି ଅବସର ମିଳନକିନ୍ତୁ ଏଇ ପୃଥିବୀ ଏଇ ଜୀବନ ମିଳିବ ନାହିଁସତରେ ବୀଚି, ପୃଥିବୀଟି ଭାରୀ ସୁନ୍ଦରଏହାକୁ ଛାଡ଼ି କୁଆଡ଼େ ଯିବାକୁ ଇଚ୍ଛା ହୁଏ ନାହିଁକିନ୍ତୁ ଦିନେ ଏହାକୁ ଛାଡ଼ିଯିବାକୁହିଁ ହେବବେଳେ ବେଳେ ମୋର ମନେହୁଏ ଜୀବନର ଆରପାରରେ ସେ ମୃତ୍ୟୁର ପୃଥିବୀ ବୋଧ ହୁଏ ଏଇ ପୃଥିବୀ ଅପେକ୍ଷା ଅଧିକ ସୁନ୍ଦର ହୋଇଥିବତା ହୋଇଥିଲେ ଭଗବାନ ଜୀବନକୁ କାହିଁକି ମୃତ୍ୟୁରେ ସମାପ୍ତ କରନ୍ତେ!

  ସବୁବେଳେ ଦାର୍ଶନିକ ପରି କଥା କହେ ବୋଲି ତୋର ଅପା ମୋ ଉପରେ ଚିଡ଼େତୁ-କିନ୍ତୁ ମୋର ସଶ୍ରଦ୍ଧ ଶ୍ରୋତା ତେଣୁ ତୋ ପାଖରେ ମୁଁ ଯେପରି ନିଜର ଅନ୍ତର ପୁରୁଷଟିକୁ ଉଭା କରେଇଦିଏ,କାହିଁକି କେଜାଣି ତୋର ଉପସ୍ଥିତି ମତେ ଏକ ଭାବମୟ ରାଜ୍ୟକୁ ନେଇଯାଏମୋ କବିତା ପଢ଼ି କିଏ ପ୍ରଶଂସା କରେ,କିଏ ନିନ୍ଦାକରେମତେ ଲାଗେ କାହାରି ନିନ୍ଦା ବା ପ୍ରଶଂସା ନିର୍ଭୁଲ ନିହେଁ,କେବଳ ତୋର ମତାମତଟି ମୋର ଏକ ପ୍ରକୃତ ମୂଲ୍ୟାୟନତୋ ପରି ଗଭୀର ଶ୍ରଦ୍ଧା ଆନ୍ତରିକତା ନେଇ କେହି କଣ ମୋ କବିତା ପଢ଼େ?କବି କବିତା ଲେଖେ ଅନେକଟା ନିଜକୁ ଭାବମୁକ୍ତ କରିବାକୁ; ଆବେଗମୁକ୍ତ ହେବାକୁ କିନ୍ତୁ ମୁଁ ବେଳେ ବେଳେ କବିତା ଲେଖେ ଭାବଯୁକ୍ତ୍ ହେବାକୁ ତୁ ଏକାଧାରରେ ହୋଇଛୁ ମୋର ପ୍ରେରଣା ଦାୟିନୀ,ସ୍ତାବକ ସମାଲୋଚକକିନ୍ତୁ ବୋଧହୁଏ ତୁ ଥିବା ସମୟରେ ମୁଁ ଯେତେ କବିତା ଲେଖିଛି ତାହା ମୋର ଭାବ ବିମୁକ୍ତି ନୁହେଁ ମାତ୍ର ସଂଯୁକ୍ତିତାହା ମୋର ଭାବ ଯୋଗଯୋଗରେ ଯେପରି ମନୁଷ୍ୟ ନିଜକୁ ଭଗବାନଙ୍କ ସହିତ ଯୋଗ କରିଦିଏ ଏଇ ଭାବ ଯୋଗରେ ସେପରି ବିହ୍ବଳ ବିଭୋର ହୋଇ ଗୋଟିଏ ଭାବ ଭିତରେ ଲୀନ ହୋଇଯାଏଆଜି କିନ୍ତୁ ତୋର ଅଭାବ ବଡ଼ ତୀବ୍ର ଭାବରେ ମନକୁ ଯନ୍ତ୍ରଣା ଦେଉଛିତେଣୁ ଚିଠିଟା ମୋର ଭାବ ବିମୁକ୍ତିର ମାଧ୍ୟମ

ମୁଁ ସବୁକିଛି ଅନ୍ତରରେ ସ୍ବୀକାର କରୁଛି,ତୋ ଠାରୁ ବହୁତ କିଛି ପାଇଛି;କିନ୍ତୁ ତାହା କଣ ମୁଁ ହୁଏତ ଜାଣେନାମୋର ଶୂନ୍ୟତାକୁ ତୁ ଅନେକଟା ପୂର୍ଣ୍ଣ କରି ରହିଥିଲୁଜ୍ବାଳାମୟ ରୌଦ୍ରରୁ ବୃକ୍ଷର ଶୀତଳ ଛାୟାକୁ ଆସିଲେ ଯେପରି ଶାନ୍ତି ଲାଗେ,ସମସ୍ୟା-ଗ୍ରସ୍ତ ମୋ ଜୀବନରେ ତୋ ସହିତ କଟିଥିବା ମୁହୂର୍ତ୍ତ ଗୁଡ଼ିକ ମତେ ଯେପରି ଶାନ୍ତିମୟ ବୋଧ ହୋଇଛି ମାତ୍ର ତୋତେ ମୁଁ ପ୍ରତିଦାନରେ କଣ ଦେଇପାରିଛି?ମୋ ଆନ୍ତରିକ ଅନ୍ତଃସ୍ଥଳରୁ ଆଶୀର୍ବାଦ କରୁଛି,ତୁ ଜୀବନରେ ସୁଖୀ ହୁଅ

  ତୋର ଅପା ଭଲଅଛିଇରା,ମିରା,କୁନୁ,ମୁନୁ ତୋତେ ଖୋଜୁଛନ୍ତିସେମାନଙ୍କ ସହିତ ଅଲକ୍ଷ୍ୟରେ ମିଶି ମୁଁ ବି ତୋତେ ଖୋଜୁଛି

   ଏଠାରେ ଯେତେ ଦିନ ଥିଲୁ,ପରିବାରରେ ଏକ ହୋଇ ମିଶି ରହିଥିଲୁ ସବୁ ସୁଖ ଦୁଃଖ,ଆନନ୍ଦ ବିଷାଦରେ ସମଭାଗୀ ହୋଇଥିଲୁତୋର ନିଶ୍ଚୟ ଅନେକ ଅସୁବିଧା ହୋଇଥିବକେବେ ବି କୌଣସି ବ୍ୟାପାରରେ ଅପ୍ରସନ୍ନ ହେବାର ଦେଖିନାହିଁ

ତଥାପି ଆମ ପକ୍ଷରେ ଯାହାସବୁ ତ୍ରୁଟି ରହିଯାଇଥିବ ତାହା କ୍ଷମା କରିଦେବୁଚିଠି ଦେବୁ 

       ଇତି

       ତୋର ଶୁଭାକାଂକ୍ଷୀ ରାଜଭାଇ

 ରାଜେଶ୍ବର ଚିଠିଟି ପଢ଼ା ଶେଷକରି ବୀଚିମାଳା ଆହୁରି ଗମ୍ଭୀର ହୋଇଗଲାଏବଂ ଚିଠିଟିକୁ ସଯତ୍ନରେ ଲଫାପାରେ ରଖିଦେଲାତାହାପରେ ସେ ଚିଠି ଗୁଡ଼ିକର ଉତ୍ତର ଲେଖି ବସିଲା

ପ୍ରଥମେ ସେ ଲେଖିଲା ବୀରେଶ୍ବରକୁ-

 ବନ୍ଧୁ ବୀରେଶ୍ବର,

   ତୁମ ଚିଠି ପାଇଲିତୁମର ପ୍ରତିଟି କଥାର ମର୍ମ ହୃଦୟଙ୍ଗମ କଲିମୋ ପ୍ରତି ତୁମର ଆକର୍ଷଣ ଭିତରେ ଅସ୍ବାଭାବିକତା କିଛି ନାହିଁନିଜକୁ ଆଉ ଜଣେ ଭଲପାଏ- କଥା ଜାଣିଲେ ଯେ ଅପୂର୍ବ ଆନନ୍ଦ ମିଳେ,ମୁଁ ସେ ଆନନ୍ଦ ଅନୁଭବ କରୁଛି ତୁମେ ଚିଠିରେ ଯେଉଁ ଭାବ ପ୍ରକାଶ କରିଛ ତାହା ମୁଁ ଆଗରୁ ମଧ୍ୟ ବୁଝିପାରିଥିଲିତୁମର ଅଗୋଚରରେ ମୁଁ ତୁମର ସବୁ କବିତା ଗଳ୍ପ ପଢ଼ି ଦେଇଛିଗୋଟିଏ ଗଳ୍ପରେ ତୁମେ ନାୟିକାକୁ ମୋ ନାମରେ ଭୂଷିତ କରେଇ ଦେଇଛତୁମର ଭାବପ୍ରବଣତା ମତେ ଭଲ ଲାଗିନାହିଁ ବୋଲି କିପରି କହିବିତୁମଙ୍କୁ ମୁଁ ବହୁତ ସ୍ନେହ କରେତୁମେ ହିଁ ଥିଲ ମୋର ପ୍ରତି ମୁହୂର୍ତ୍ତର ବନ୍ଧୁତୁମ ସହିତ କେତେ ଆଳାପ ଆଲୋଚନା ତର୍କବିତର୍କ ହୁଏଆଜି ସବୁ ମନେ ପଡ଼ୁଛିସବୁ ମଧ୍ୟ ଆଜୀବନ ମନେ ରହିବ

 କିନ୍ତୁ ଭାଇ ବୀରେଶ୍ବରପ୍ରେମକୁ ଭାବ ପ୍ରବଣତାରେ ମାପି ହୁଏନାଗୋଟିଏ ୧୯ ବର୍ଷର ଝିଅ ନିଜକୁ ଯେତିକି ବୁଝେ, ସେହି ବୟସର ଗୋଟିଏ ପୁଅ ନିଜକୁ ସେତିକି ବୁଝେନାମୋ ମତରେ ପ୍ରେମ ଅନ୍ୟକୁ ବୁଝିବା ନୁହେଁତାହା ନିଜକୁ ବୁଝିବାତାହା ଆତ୍ମଜ୍ଞାନସେ ଆତ୍ମଜ୍ଞାନ ଯେତିକି ନିର୍ଭୁଲ ହୁଏ,ପ୍ରେମ ହୁଏ ସେତିକି ନିର୍ଭେଜାଲତେଣୁ ପ୍ରେମରେ ଚାହିଁବା,ପାଇବା ଦେବା ପ୍ରଭୃତି ଘଟିବା ପୂର୍ବରୁ ଏକ ଆତ୍ମମଗ୍ନ ତପସ୍ୟା କରିବାକୁ ହୁଏତୁମ ସେ ତପସ୍ୟା କର ତୁମେ ନିଶ୍ଚୟ ଜୀବନରେ ଅବିମିଶ୍ର ପ୍ରେମ ପାଇବରବୀନ୍ଦ୍ରନାଥଙ୍କର ଗୋଟିଏ କବିତାରେ ଠାଏଁ ଅଛି-

ଯାହା ଚାଇ ତାହା ଭୁଲ୍କରେ ଚାଇ

ଯାହା ପାଇ ତାହା ଚାଇନା

 ଜୀବନରେ ସମସ୍ତେ ଏଇ କଥାଟିକୁ ନିତ୍ୟନିୟତ ଅନୁଭବ କରୁଥାନ୍ତି କାରଣ ପ୍ରାୟ କେହି ଜାଣନ୍ତି ନାହିଁ,ସେ ନିଜେ କଣ ଚାହାନ୍ତି କଣ ପାଇଛନ୍ତି

 ସେଥିପାଇଁ ସବୁବେଳେ ଏକ ନୀରବ ବ୍ୟର୍ଥତା ସମସ୍ତଙ୍କୁ ସ୍ପର୍ଶ କରେ,ପୀଡ଼ିତ କରେତୁମେ ମତେ ଚାହଁ ନା ମୋର ପ୍ରେମ କାମନା କର?ଧର ମତେ ତୁମେ ବିବାହ କଲତାହା ହେଲେ କଣ ତୁମେ ସ୍ଥିର ନିଶ୍ଚିତ ହୋଇପାରିବ ଯେ ତୁମେ ମୋର ପ୍ରେମ ପାଇଛ?

ପ୍ରିୟବନ୍ଧୁ ବୀରେଶ୍ବର,ତୁମେ ପ୍ରେମର ତପସ୍ୟା କରନିଶ୍ଚୟ ଅବିମିଶ୍ର ପ୍ରେମ ପାଇବପ୍ରେମିକାର ପ୍ରଲୋଭନ ତ୍ୟାଗକରି ପ୍ରେମର ପୂଜାକର

  ତୁମପାଇଁ ମୋ ଭିତରେ ବହୁତ ସ୍ନେହ ଶ୍ରଦ୍ଧା ରହିଛିତୁମକୁ ବନ୍ଧୁଭାବରେ ମୁଁ ସବୁବେଳେ ମନେ ରଖିବିମୋ କଥାରେ ଆହତ ହେବନାହିଁଯାହା ଦେଇଛି ତାହା ମୋର ଅଯାଚିତ ଦାନତାହାକୁ ତୁମେ ଗ୍ରହଣ କଲେ ମୁଁ ସୁଖୀହେବି

   ଇତି 

ବୀଚିମାଳା

 ଚିଠିଟି ଲେଖିସାରି ବୀଚିମାଳା ପୁଣିଥରେ ତାକୁ ଆମୂଳଚୂଳ ପଢ଼ିଲାପଢ଼ାଶେଷ କରି ଗୋଟିଏ ଲଫାପା ଭିତରେ ରଖିଲା ତାପରେ ସେ ଲେଖିଲା ଦ୍ବିତୀୟ ପତ୍ରର ଉତ୍ତର

  ଶ୍ରୀଳ ଶ୍ରୀଯୁକ୍ତ ବ୍ରଜେଶ୍ବର ମହାନ୍ତି,

      ଇଂଜିନିୟରେଷୁ,ମୋର ନମସ୍କାର ନେବତୁମ ଚିଠିପାଇଁ ମୁଁ ଅପେକ୍ଷା କରିଥିଲିତୁମେ ମତେ କଣ କହିବାକୁ ଚାହୁଁଥିଲ,ଅଥଚ କହିପାରିଲ ନାହିଁ ତାହା ଜାଣିବାକୁ ମୋ ମନରେ କୌତୁହଳ ଭରି ରହିଥିଲା

  ଚିଠିରୁ ସବୁକଥା ଜାଣିଲିତୁମର ନିଷ୍କପଟ ଆତ୍ମପ୍ରକାଶ ସତରେ ମତେ ବହୁତ ମୁଗ୍ଧ କଲା

  ଚିତ୍ର ତାରକା ମାନଙ୍କ ବିଷୟରେ ତୁମର ଯେଉଁ ବିପୁଳ ଆଗ୍ରହ,ମୋର ଧାରଣା ଥିଲା ତୁମେ ବୋଧହୁଏ ହେମାମାଳିନୀ ବା ଶର୍ମିଳା ଟାଗୋର ପାଇଁ ଜୀବନଦାନ କରିଦେବକିନ୍ତୁ ଶେଷରେ ତୁମେ ମୋତେ ଗ୍ରହଣ କରିବାକୁ ଆଗେଇ ଆସିବ ଏହା ସତରେ ମୋର କଳ୍ପନାତୀତ ଥିଲା

   ତୁମର ଚିଠିର କି ଉତ୍ତର ଦେବି!ତୁମପରି ସ୍ବାମୀ ପାଇବାର ସୌଭାଗ୍ୟ କମ୍ଝିଅଙ୍କୁ ମିଳେତେଣୁ ତୁମର ପ୍ରସ୍ତାବ କଥା ଭାବି ମୁଁ ନିଜକୁ ଗୌରବାନ୍ବିତ ମନେ କରୁଛିମୋ ବିଷୟରେ ମୋ ନିଜର ଏମିତି କୌଣସି ବଡ଼ ଧାରଣା ନାହିଁ ମୁଁ ଆଉ ସମସ୍ତଙ୍କ ପରି ଗୋଟିଏ ସାଧାରଣ ସ୍ବାଭାବିକ ଝିଅ ତୁମଙ୍କୁ ବିବାହ କରି ମୁଁ ତୁମଙ୍କୁ ସୁଖଶାନ୍ତି ଦେଇପାରନ୍ତି କି ନାହିଁ କେଜାଣି ମୁଁ ନିଶ୍ଚୟ ସୁଖ ଶାନ୍ତି ପାଇଥାନ୍ତି ତୁମର ଚିଠି ଭିତରେ ତୁମର ସେ ରୂପ ଦେଖିଲି ତାହା ସତରେ ଅପରୂପ ମୋର ଧାରଣା ଥିଲା ତୁମେ ବଡ଼ ଅଗଭୀର ଚଞ୍ଚଳ କିନ୍ତୁ ତୁମର ଶାନ୍ତ ପ୍ରେମିକରୂପଟି ମତେ ପ୍ରକୃତରେ ବିସ୍ମିତ ଅଭିଭୂତ କରିଦେଲା

  ବିଶ୍ବାସ କର,ତୁମ ପ୍ରସ୍ତାବ ଗ୍ରହଣ କରିପାରିବି ନାହିଁ ଏକଥାଟାକୁ ଲେଖିବାକୁ ମତେ ଭାରି କଷ୍ଟ ଲାଗୁଛିତଥାପି ସତ କଥାଟାକୁ ପ୍ରକାଶ କରିବାକୁ ଦ୍ବିଧା କରି ଲାଭ ନାହିଁତୁମେ ମତେ ବିବାହ କରି ସୁଖୀ ହେବାକୁ ଚାହଁ ତୁମଙ୍କୁ ସୁଖୀ କରିବାର ଦାୟିତ୍ବ ନେଇ ମତେ ତୁମଙ୍କୁ ମୋର ସମସ୍ତ ସତ୍ତାକୁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାବରେ ଉତ୍ସର୍ଗ କରିବାହିଁ ଉଚିତ୍ତୁମର ସ୍ତ୍ରୀ ହୋଇ ତୁମ ପାଖରେ ମୁଁ ଅକପଟ ଭାବରେ ଆତ୍ମ ସମର୍ପଣ କଲେ ସେ ସମ୍ପର୍କ ପ୍ରେମର ଛଳନାରେ ପରିଣତ ହୋଇଯିବକିନ୍ତୁ ତାହା କରିବା ମୋ ପକ୍ଷରେ ସମ୍ଭବ ନୁହେଁତୁମପରି ଜଣେ ଶାନ୍ତ ସୁଧାର ପ୍ରେମିକକୁ ସ୍ବାମୀ ଭାବରେ ଗ୍ରହଣ କରି ତୁମ ପାଖରେ ଛଳନା ଆଚରଣ କରିବାଟାକୁ ମୁଁ ବଡ଼ କୁତ୍ସିତ ବୋଲି ମନେ କରୁଛି

   ତୁମେ ହୁଏତ ମୋ କଥାରୁ ଧାରଣା କରୁଥିବ,ମୋର କଳଙ୍କମୟ ଅତୀତ ଅଛିଏକ କଥାର ଉତ୍ତରନାସାଧାରଣ ବିଚାରରେ ମୋର ଚରିତ୍ର କଳଙ୍କମୁକ୍ତକୌଣସି ପୁରୁଷ ମୋର ଦେହ ସ୍ପର୍ଶ କରିନାହିଁକିନ୍ତୁ ମୋର ହୃଦୟକୁ ସ୍ପର୍ଶ କରିଛି ଏକ ପୁରୁଷ ଯାହାର ଆଗୋଚରରେ ମୁଁ ତାର ପ୍ରେମିକାସେ ପୁରୁଷ ହାତ ବଢ଼େଇ ମତେ ଧରିନାହିଁକିନ୍ତୁ ମୁଁ ତାର ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ ନିଜକୁ ଉତ୍ସର୍ଗ କରିଦେଇଛିଏହା ମୋର ପ୍ରଚଣ୍ଡ ଭାବପ୍ରବଣତା ବୋଲି ମୋର ବେଳେ ବେଳେ ଆଶଙ୍କା ହୁଏକିନ୍ତୁ ସେ ଭାବପ୍ରବଣତା ଭିତରୁ ନିଜକୁ ମୁକ୍ତ କରିବାର ଉପାୟ ମୁଁ ଜାଣେନାମୋର ପ୍ରେମ ନୀରବ ଏବଂ ତାର ପ୍ରତିଦାନରେ ମୁଁ କିଛି କାମନା ପୋଷଣ କରି ନାହିଁ

   ମୁଁ ଜାଣେ,ମୋର ପ୍ରତ୍ୟାଖ୍ୟାନ ତୁମଙ୍କୁ କଷ୍ଟ ହେବକିନ୍ତୁ ବିଶ୍ବାସ କର,ତୁମେ ମୋର ଉପଯୁକ୍ତ ନୁହେଁ ବୋଲି ନୁହଁ, ମୋର ଅନ୍ତରର ସ୍ଖଳନ ପାଇଁ ମୁଁ ତୁମର ଉପଯୁକ୍ତ ନୁହେଁ ବୋଲି ମତେ ଖୁବ୍ଦୃଢ଼ ହେବାକୁ ହେଲାତୁମର ପ୍ରସ୍ତାବ ମୋ ପାଇଁ ଅତୀବ ଲୋଭନୀୟକିନ୍ତୁ ମୁଁ ପ୍ରଲୋଭନରେ ପଡ଼ି ତୁମଙ୍କୁ ପ୍ରତାରଣା କରି ପାରିବି ନାହିଁ,ମତେ କ୍ଷମାକର

  ମୁଁ ଏକ ଅସାଧାରଣ ବା ଅପୂର୍ବ ନାରୀ ନୁହେଁମୋତେ ବିବାହ କଲେ,ବା କରି ପାଖରେ ତୁମର ଲାଭ ବା କ୍ଷତି କିଛି ହେବନାହିଁତୁମଙ୍କୁ ଯେଉଁ ଝିଅ ବିବାହ କରିବ ସେ ନିଶ୍ଚୟ ସୁଖୀ ହେବତୁମେ ଆଉ ଗୋଟିଏ ମନୋମତ କନ୍ୟା ବରଣ କରି ସୁଖୀ ହୁଅ

   ଗୋଟିଏ କଥା ମନେରଖିବ ବୀଚିମାଳା ତୁମଙ୍କୁ ଆନ୍ତରିକତାର ସହିତ ଗଭୀର ଶ୍ରଦ୍ଧା ସମ୍ମାନ କରେ

ଇତି 

ବୀଚିମାଳା




+ -